-

I WOJNA ŚWIATOWA
		* HISTORIA
		* SPIS < STRONA GŁÓWNA < NOWOŚCI
			|: POCZĄTEK WOJNY |: OKUPACJA NIEMIECKA |: OKUPACJA AUSTRO-WĘGIERSKA |: OKUPACJA ROSYJSKA |: ZAKOŃCZENIE WOJNY

		- Z chwilą wybuchu wojny światowej, ruch przemysłowy w Dąbrowie zamarł całkowicie.
		- Pierwszymi oddziałami obcych wojsk, które w 1914 roku wkroczyły do miasta, były oddziały wojsk niemieckich. Zajęli oni nie tylko teren Dąbrowy, ale całego Zagłębia Dąbrowskiego. Z istniejących zakładów przemysłowych wymontowali i wywieźli wszystko, co mogło być przydatne armii do celów wojskowych. Dokończyli dzieła niszczenia zakładów podczas powrotu po klęsce warszawskiej. Zdemontowali pozostałe maszyny i urządzenia. Spowodowali tym przerwę w działalności dąbrowskich zakładów i kopalń na kilka lat. Odczuła to dotkliwie ludność dąbrowska, przyzwyczajona do życia za zarobione pieniądze. Potęgowała się nędza i głód. W efekcie ludność zaczęła pracować "na własny rachunek", w nielegalnych szybikach kopanych dosłownie wszędzie (ogrody, stodoły, podwórka, szopy). Ich obecność często zdradzały pęknięcia na ścianach budynków lub walące się ściany. W efekcie zamknięcia dużych kopalń, powstawały na terenie całej Dąbrowy, małe prywatne kopalnie, zatrudniające po kilku pracowników.
		- Po opuszczeniu Dąbrowy przez okupanta niemieckiego, teren miasta przechodzi 24 stycznia 1915 roku pod okupację austro-węgierską. Ponieważ z miasta wywieziono już wszystko, co stanowiło jaką kolwiek wartość, nowe władze postanowiły wywozić węgiel. Dlatego też przystąpiono do uruchomienia kopalń węgla. Takie postanowienie było poparte chwilowym powodzeniem CK armii. Władzę w Dąbrowie objął CK pułkownik Balcer. Nad pracami w kopalniach czuwali powołani do tego celu porucznicy, inżynierowie Syska i Hanasiewicz. W uruchomionych kopalniach zatrudniano głównie jeńców wojennych pochodzenia włoskiego, serbskiego, Czarnogórców, Polaków i Rosjan. Jeńcy byli zatrudniani obok pracy w kopalniach, do różnych prac w mieście. Kierowaniem gospodarką komunalną zajmowały się komitety obywatelskie, które były uznawane jako tymczasowe Rady Miejskie. Komitet Ratunkowy po konsultacji z władzami okupacyjnymi próbował rozładowywać narastające problemy ludności dąbrowskiej. Utworzył w sali kina "ARS" olbrzymi skład żywności, a w budynku przy ulicy Klubowej 42 utworzono Szpital Miejski. W Niegowonicach utworzono sierociniec oraz przytułek dla starców. 18 sierpnia 1916 roku rozporządzeniem naczelnego wodza armii austriackiej przyznano Dąbrowie ordynację miejską. Równocześnie mianowano pierwszą Radę na czele z burmistrzem Edwardem Kosińskim. 30 września 1916 roku zatwierdzono trójdzielny herb Dąbrowy nawiązujący do jej nazwy oraz tradycji narodowych i robotniczych.
		- Po Austriakach przyszła kolej na Rosjan. W mieście zapanował totalny chaos. Rosjanie grabili wszystko, co stanowiło jaką kolwiek wartość. Jednocześnie pozwalali na kontrolowany rozwój miasta.
		- Po opuszczeniu miasta przez okupantów w 1918 roku, powołano do życia straż obywatelską, na czele której stanął E. Kosiński. Była to organizacja parapolicyjna, czuwająca nad porządkiem i bezpieczeństwem w mieście. Wkrótce potem powstał Powiatowy Komitet Ratunkowy, finansowany ze składek obywateli. Organizacja ta przetrwała do 1921 roku.

aktualizacja: środa, 11 marzec 2009.

Wszystkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie i powielanie wyłącznie za zezwoleniem autora.