STRZEMIESZYCE WIELKIE |
||||
* GEOGRAFIA < DZIELNICE | ||||
* SPIS < STRONA GŁÓWNA < NOWOŚCI | ||||
|: POŁOŻENIE |: OPIS i HISTORIA |: Z ŻYCIA DZIELNICY |: NA STARYCH MAPACH |: WWW |: |: FOTO galeria |: |: VIDEO galeria |
||||
![]() |
_ |
|||||||||||||
![]() ![]() |
|
||||||||||||
- OPIS i HISTORIA ![]() ![]() |
|||||||||||||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Dzielnica położona pomiędzy Redenem i Strzemieszycami Małymi, przy drodze Dąbrowa Górnicza - Kraków. Powierzchnia zajmowana przez dzielnicę to 1849 ha. Wieś istniała już w XIV wieku jako olkuski teren kruszcowy, należący do biskupów krakowskich. Stopniowo przyłączano do nich kolejne przysiółki: Czernice, Grabocin, Jamki, Jasienie, Mojchowizna, Ostrowy, Przełajka, Szałasówka, Sólno (Solno, Sulno), Warpie, Zastawie oraz Strzemieszyce Małe. W XIV i XV wieku istniała komora celna, pobierająca opłaty za przewóz soli kamiennej w drodze na Śląsk. Po osadzie, w której mieszkali urzednicy celni, pozostała nazwa Sulno. W XV wiecznych Strzemieszycach istniały cztery młyny wodne, noszące nazwy: Grabocin, Szałas, Warmus i Ciołek. Ostatnie z nich pracowały jeszcze w początkach XX wieku. ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() "Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich" TOM XI (1890) pisał o tej wsi tymi słowy: Strzemieszyce Wielkie, w XV wieku Strmyeschycze major, w 1490 roku Strzemesznycza, a 1581 roku Strumieszice, wieś nad rzeką Rakówką (dopływ Przemszy), powiat będziński, gmina Olkusko-Siewierska, parafia Gołonóg. Leżą śród wyżyny olkusko-szląskiej, w punkcie przecięcia się drogi żelaznej warszawsko-wiedeńskiej z drogą żelazną dąbrowiecką i z drogą bitą łączącą Olkusz z Będzinem. Posiadają stacyę drogi żelaznej wiedeńskiej (odległej 280 wiorst od Warszawy), stacyę drogi żelaznej dąbrowieckiej (odległej 12 wiorst od Sławkowa, 6 wiorst od Dąbrowy). Są tu dwie szkoły początkowe, piec wapienny, pokłady wapienia i węgla. Strzemieszyce Wielkie wraz ze wsiami: Grabocin (27 domów), Ostrowy (10 domów), Jasinie (49 domów), Sulno (19 domów), kolonoią Jamki (10 domów), Zastawie (6 domów) mają 224 domy i 1840 mieszkańców, 281 morgi (1728 mórg ornej). W 1827 roku Strzemieszyce Wielkie miały 144 domy, 922 mieszkańców. W 1827 roku wystawiono przy drodze ze Sławkowa do Strzemieszyc płóczkę galmanu, która około 1850 roku wydawała rocznie do 20000 korcy galmanu to jest od 14 do 16 % urobku z kopalni Anna. W połowie XV wieku wieś Strzemieszyce Wielkie, w parafii Sławkówm były własnoscią biskupów krakowskich. Strzemieszyce Wielkie miały 16 łanów kmiecych i 1 zagrodę, dających dziesięcinę, wartości 10 grzywien biskupowi. Sołtys płacił za dziesięcinę 2 fertony. Wedłg reg, pob. powiatu krakowskiego z roku 1490 wieś Strzemiesznica major miała: 11 łanów. W roku 1581 we wsi Strzemieszyce (parafia Sławków) biskup krakowski płaci od 15 łanów kmiecych, 2 zagród z rolą, 12 zagród bez roli, 2 komnaty z bydłem, 1 komnata bez bydła, 1/4 roli, 1 sołtysi. Strzemieszyce były samodzielną wsią do 1965 roku. W latach 1965-1975 posiadały prawa miejskie. Przyłączone do Dąbrowy Górniczej w 1976 roku. W dzielnicy znajduje się kościół p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa, wybudowany w latach 1903-1910 w stylu neogotyckim. Projektantem był architekt Pomian-Pomianowski. Architekt ten zaprojektował wiele kościołów budowanych w tym czasie w Zagłębiu. 16-go października 2005 roku na placu kościelnym został poświęcony pomnik Pawieża Jana Pawła II. W parku przed kościołem stoi Pomnik wdzięcznosci "Poległym Bohaterom Czerwonej Armii", poległym w walkach o wyzwolenie Strzemieszyc podczas II wojny światowej. W dzielnicy tej znajdują się przystanek oraz dwa dworce kolejowe, w tym jeden z XIX w.. Przed dworcem pomnik "Ku czci poległych 7-go września i 19-go listopada 1943 r. w Strzemieszycach". Dawny dworzec kolejowy uległ pożarowi w 2007 roku i jego dalszy los stoi pod znakiem zapytania. Dzielnica na początku XX wieku posiadała dość dobrą opiekę zdrowotną . Istniało tutaj bowiem ambulatorium oznaczone symbolem XXXIII, które udzielało porad w zakresie chorób wewnętrznych przez doktora Marka Białostockiego, oraz porad dentystycznych w praktyce peowadzonej przez dr Czubalską. Podczas II wojny światowej Strzemieszyce wielokrotnie doświadczały okrucieństw okupanta. Istniało tutaj getto żydowskie. Na ulicy Ofiar Katynia znajduje się pomnik powieszonych 26-go listopada 1943 roku jedenastu mieszkańców. Do dnia dzisiejszego zachowały się również drzewa, na których konarach dokonano egzekucji. Był to odwet za zastrzelenie w Strzemieszycach Małych niemieckiego żandarma (oberwachmeistera) Ernesta Bergmanna. W 1883 roku L. Gartenberg, A Goldhammer, M. Gartenberg i Z. Lantenberg, spółka handlowa, zakupiła działkę w Strzemieszycach Wielkich z przeznaczeniem na budowę zakładu produkcyjnego. Spółka ta posiada już zakład w Drohobyczy, w którym produkują parafinę, wosk ziemny i świece parafinowe. Założony przez nich zakład w Strzemieszycach nosił nazwę "Fabryka Cerezyny". W 1895 roku zakład sprzedano J. Birnbaumowi i U. Cohnowi. W fabryce uruchomiono przerób masy kostnej. Podstawowe produkty to: klej kostny, tłuszcz kostny i mączka kostna. W 1906 roku uruchomiono produkcję stearyny i gliceryny. W roku 1908 zakład podlega Istniejące zakłądy chemiczne należące do Towarzystwa Akcyjnego Zakładów Chemicznych "Strem" z siedzibą w Warszawie przy ulicy Mazowieckiej Nr 7 w okresie okupacji niemieckiej zmieniono na Chemische Werke "Strem" AG, Strzemieszyce O/S. Z dokumentów odnalezionych przez żołnierzy radzieckich w byłym nazistowskim obozie koncentracyjnym KL Auschwitz w Oświęciumiu wynika, że w latach 1943-1944 wysłano co najmniej 100 ton kruszywa kostnego ze spalonych w krematoriach zwłok ludzkich do dalszej przeróbki w strzemieszyckim zakładzie. Niemiecki zarząd firmy "Strem" przesyłał systematycznie to kruszywo do dalszej przeróbki w zakładzie chemicznym "Rendziny" w miejscowości Rudniki koło Częstochowy (Fabrik Chemischer Produkte "Rendziny" AG, Rudniki bei Tschenstuchau), w którym produkowano z niego nawozy. Po wyzwoleniu w 1945 roku, zakład upaństwowiono. Przeprowadzono gruntowną modernizację. Pozostawiono jednak linię do przeróbki masy kostnej. Na Górze Bordowicza można zobaczyć wapienniki. Obok nich przebiega czarny szlak turystyczny nazwany "Szlakiem metalurgów". W okolicy Wapiennika Bordowicza jest: JASKINIA DĄBROWSKA (MYSIA) Położenie:
Dąbrowa Górnicza Strzemieszyce Wielkie, woj. Śląskie. Miejscem szczególnym
jest Srocza Góra, na której kmożna obserwować wiele
ciekawych stanowisk przyrodniczych, geologicznych i
poozostałości po dawnym wypalaniu wapienia. Położenie:
Dąbrowa Górnicza Strzemieszyce Południowe, Góra
Srocza, woj. Śląskie. SCHRONISKO PRZY JASKINI
TRIASOWEJ Położenie:
Dąbrowa Górnicza Strzemieszyce Południowe, Góra
Srocza, woj. Śląskie. SCHRONISKO POD TRIASOWYM
WISZAREM Położenie:
Dąbrowa Górnicza Strzemieszyce Południowe, Góra
Srocza, woj. Śląskie. Na przełomie lat 40/50
XX wieku, wielokrotnie mieszkał w Strzemieszycach w domu
swojej babki ze strony ojca, znany i wielokrotnie
nagradzany na wielu festiwalach filmowych reżyser,
Krzysztof KIEŚLOWSKI. Chodził do szkoły powszechnej, w
której języka rosyjskiego uczyła jego babka.
Stryjeczny wujek Kieślowskiego był znanym w okolicy
lekarzem. W wieku około 7 lub 8 lat obejrzał swój
pierwszy film w miejscowym kinie PAW, co wpłynęło na
jego dalsze losy. |
||||||||||||
- Z ŻYCIA DZIELNICY ![]() ![]() |
|||||||||||||
![]() |
![]() ![]() ![]() ![]() |
||||||||||||
- NA STARYCH MAPACH ![]() ![]() |
|||||||||||||
|
|||||||||||||
- INTERNET ![]() ![]() |
||||
aktualizacja : środa, 27 luty 2013.
Wszystkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie i powielanie
wyłącznie za zezwoleniem autora.